Prijs, marge, omloopsnelheid, volumes, et cetera. We kennen het allemaal wel. Vele lezers van Levensmiddelenkrant gebruiken deze woorden dagelijks. Maar het rijtje veelgebruikte woorden is de laatste jaren uitgebreid. Denk aan duurzaamheid. Of varianten daarop.
In het begin was het allemaal nog blablabla, maar we kunnen nu wel stellen dat duurzaamheid erbij hoort. Je moet er iets mee doen, anders kan je niet mee in de huidige wet- en regelgeving. We hebben allemaal moeten wennen aan duurzaamheid, hoe we dat in ons bedrijf integreren en hoe we duurzaamheid meenemen in alle dingen die we doen, hoe groot of klein ze ook zijn. Verandering is soms heel lastig, vandaar die weerstand aan het begin. Maar als je door die fase heen bent, dan is het als ‘normaal’. Dan moet je echter wel eerst de weg naar het nieuwe ‘normaal’ bewandelen. Met alle hobbels die je tegenkomt.
Dat geldt niet alleen voor duurzaamheid, maar ook voor bewuste voeding. Dat is een van de thema’s die in deze editie van Levensmiddelenkrant aan bod komt. En wat bedoelen we met bewust? Ja, heel eerlijk, je kunt het zo breed benaderen als dat je zelf wilt. Net als duurzaamheid. Bewust als in suikervrij, vegan, meer gezond of zo min mogelijk bewerkt. En ook daar is verandering lastig: je wil heel graag – om wat voor reden – suikervrij, vegan of minder bewerkt eten, maar als je eenmaal de etiketten van producten bekijkt, dan ben je al gauw gedemotiveerd én ontstaat er weerstand. Ik moet ook zeggen dat het ons – de consument, maar ook iedereen die werkzaam is in de retailbranche – niet makkelijk wordt gemaakt. De wet- en regelgeving is niet mild en je moet aan een waslijst aan eisen voldoen, wil je een verduurzamingsslag maken. En als consument: de supermarkt ligt vol verleidingen en als je al weerstand voelt bij verandering, dan is de brui eraan geven eenvoudiger. Gelukkig doet de branche dat niet met alle duurzaamheidseisen die er tegenwoordig zijn. Opgeven is geen optie.
Dit artikel verscheen eerder in Levensmiddelenkrant. Abonneren? Klik hier.
