Ik ben het type weekboodschappen en werk dus met een weekmenu. Het is elke keer weer een gepuzzel, want op dagen dat mijn man en ik werken, kiezen we voor makkelijke en snelle maaltijden die hij kan bereiden (geen keukenprins). Op de andere dagen kook ik en dan mag het best wat langer duren of ingewikkelder zijn. Andere ‘eisen’ die wij hebben: het moet zowel vega als met vlees/ vis te maken zijn, niet té experimenteel voor mijn wederhelft én laten we de kinderen niet vergeten. Die moeten mee-eten. We hebben allemaal onze signature dishes , maar elke week hetzelfde vind ik niet leuk. En ik wissel dan ook graag nog af tussen pasta, rijst, aardappelen en soep. Je snapt het al: ik weet het soms echt niet meer.
Nu ik dit schrijf, is dat precies de situatie, want we hebben niet goed nagedacht over de gerechten voor deze week. Oftewel, er moet vanavond iets anders op tafel komen dan wat er nu in de koelkast ligt. Als het aan mijn man ligt, laten we eten bezorgen à la pizza. Mijn reactie? “Ik weet het niet, ik ga nog even nadenken.” Met als gevolg dat ik straks in de auto zit en nog steeds niet weet wat we gaan eten. Gelukkig speelt de supermarkt precies in op deze struggles. Mijn collega Nanja heeft een artikel geschreven over het negatieve imago van kant-en-klaarmaaltijden. Te zout, te vet, onvoldoende groenten, noem maar op. Ik kan me voorstellen dat als je dagelijks de keuze maakt om deze maaltijden te consumeren, dat het niet veel goeds doet. Maar een keertje kan het geen kwaad wat mij betreft. Alles met mate toch? Een diepvriespizza als je na een lange werkdag thuiskomt met twee kleine kinderen is handig. Je gooit ‘m in de oven, terwijl je eerst nog de ontbijtspullen van die ochtend opruimt. Stiekem zijn die kant-en-klare lasagnes ook best goed te eten, beetje sla erbij en klaar. Als je kiest voor gemak moet je, vind ik, ook niet te hoge verwachtingen hebben. Gemak en snelheid zijn in die situatie belangrijker dan smaak. Het hoeft toch ook niet altijd gezond én culinair én snel én gemakkelijk? Om nog even terug te komen op mijn avondeten: ik weet het niet. Bestellen of langs de supermarkt? Ik maak die keuze in de auto naar huis gok ik, net als altijd.
Dit artikel verscheen eerder in Levensmiddelenkrant. Abonneren? Klik hier.
