Losse tomaten, een komkommer en een paar kiwi’s: ze rollen door mijn winkelkar heen, want plastic zakjes op de agf-afdeling zijn al even verleden tijd. Natuurlijk kan ik een herbruikbaar verszakje pakken, maar heel eerlijk: de volgende keer dat ik de supermarkt bezoek, ben ik die vergeten. Ik kies er dus voor om alles lekker los in die kar te gooien.
Niet altijd even handig, want het gaat alle kanten op of ik gooi er andere – zwaardere – producten op. Ik vind het een gedoe om telkens weer dat zakje mee te nemen. Ik bedoel, het lukt mij (vaak) niet eens om een boodschappentas mee te nemen. Niet heel duurzaam om telkens een nieuwe te kopen, maar het zit niet in mijn systeem. En gelukkig ben ik niet de enige.
Er wordt volop verduurzaamd door fabrikanten en supermarktketens, maar uiteindelijk is de consument degene die de stap moet zetten om voor een duurzamere optie te kiezen. Velen zullen het ook een gedoe vinden, de noodzaak er niet van inzien of er helemaal niet mee bezig zijn. De sleutel tot succes ligt ook nog niet voor het grijpen. Al denk ik dat het allemaal te maken heeft met de consument opvoeden. En dat is knap lastig, want we zijn allemaal eigenwijze individuen.
Dit onderwerp komt ook terug in deze editie, waarin we de special verpakkingen hebben. Zo spreken we met Walther Ploos van Amstel over de invloed van verpakkingen op de supplychain en Paardekooper legt uit hoe zij het aanbod verduurzamen. Een ontzettend interessant thema, al is het wel ingewikkelde materie. Misschien moet die informatie ook wel versimpeld worden om verduurzaming tussen de oren van consumenten te krijgen. Geen ingewikkelde teksten dat het noodzakelijk is om te verduurzamen. Maar gewoon heldere verhalen, en dan met uitleg in jip-en-janneketaal.
Lisa van der Linden,
1ste redacteur
